Φυτιλάκι με άρωμα Νάρδος – Φυτιλάκια αρωματικά που δεν καπνίζουν(παραφίνης)

Φυτιλάκι με άρωμα Νάρδος – Φυτιλάκια αρωματικά που δεν καπνίζουν(παραφίνης)

Φυτιλάκια αρωματικά σε ανακυκλώσιμο χάρτινο κουπάκι. Η συσκευασία περιέχει καντηλήθρα και μία τσιμπίδα για να μη λερώνεστε αφαιρώντας το παλιό φυτιλάκι.

Λίγες πρακτικές συμβουλές για το πως ανάβουμε το καντήλι:

– Έχουμε πάντα καθαρό το ποτήρι του καντηλιού μας. Το πλένουμε συχνά.

– Χρησιμοποιούμε, καθαρό και αγνό λάδι Ελιάς.  Εκτός, αν υπάρχουν λόγοι «ανωτέρας βίας» τότε, χρησιμοποιούμε σπορέλαια. Το άναμμα του καντηλιού με ελαιόλαδο είναι μια μικρή δική μας οικονομική θυσία, σημάδι και δείγμα ευγνωμοσύνης και αγάπης που οφείλουμε στο Θεό, για τη μεγάλη θυσία Του, το Σταυρικό Του θάνατο, για τη σωτηρία μας.

– Καθώς ανάβουμε το καντηλάκι μας, λέμε, μια σύντομη (με δικά μας λόγια) προσευχή και ευχαριστούμε τον Κύριο, για την Αγάπη Του.  Τον παρακαλούμε, για την υγεία μας, για τους δικούς μας ανθρώπους, για ό,τι καλό και αγαθό θέλει να μας χαρίσει και μας χαρίζει, στη ζωή!

– Στερεώνουμε το φιτίλι στην καντηλήθρα, βυθίζοντας τα 2/3 μέσα στο λάδι και το 1/3 έξω, να καίει!

– Δεν πετούμε το καμένο φιτίλι, στα σκουπίδια ή στον νεροχύτη, τα βάζουμε σε μικρό μπολάκι και τα πετούμε στη θάλασσα ή τα θάβουμε βαθιά σε μια γλάστρα, απλησίαστη στα ζώα ή στον κήπο μας!

– Να αλλάζετε συχνά καντηλήθρα, γιατί καίγεται από την καθημερινή χρήση.

– Στο κάτω μέρος του ποτηριού, μη βάζετε νερό. Βρέχεται το φιτίλι και «σκάει» το νερό στο λάδι, δημιουργείται «καύτρα».  Βάλτε άμμο από τη θάλασσα (ψιλή σαν φακή), καθώς λιγοστεύει το λάδι, η καντηλήθρα θα καθίσει αργά πάνω στην άμμο και θα σβήσει. Σε μερικά Μοναστήρια, έχω δει τους μοναχούς, να βάζουν χοντρό αλάτι, δεν λιώνει…

– Όταν φεύγετε από το σπίτι… σβήστε το καντήλι, για ασφάλεια και με την επιστροφή σας… ανάψτε το πάλι.

– Μάθετε, στα παιδιά σας να ανάβουν το καντηλάκι του σπιτιού.

– Μια καλή συνήθεια, είναι να ανάβουμε και το θυμιατό μας, όταν ανάβουμε το καντηλάκι μας.

– Μην ξεχνάτε ότι, το άναμμα του καντηλιού, είναι μια μικρή καθημερινή θυσία και προσφορά στον Θεό και στους αγίους μας!

π. Νικόλαος

Γιατί ανάβουμε το καντήλι;

Μου θυμίζει ότι όπως ο Θεός είναι φως, έτσι πρέπει να είναι και η ζωή μας φωτεινή.

Είναι ο έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα.

Είναι μία δική μας θυσία ένδειξη ευγνωμοσύνης και αγάπης για το Χριστό πού θυσιάστηκε για μας.

Είναι το φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους που προσπαθούν να απομακρύνουν το νου του ανθρώπου και τις προσευχές του, από το φως πού είναι ο Θεός.

Όπως το καντήλι καίγεται μέσα στο λάδι έτσι και εμείς πρέπει να ζητάμε το έλεος του Θεού για τις αμαρτίες μας καίγοντας το δικό μας θέλημα και κάνοντας το θέλημα του Θεού.

Όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια έτσι και εμείς δεν θα είχαμε το φως αν ο Χριστός και Θεός μας δεν είχε έρθει στη γη.

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Θυμούμαι τον γέροντά μου, που έλεγε: «Να ανάβετε το καντήλι, για να βλέπετε καλύτερα, τα σφάλματά σας. Να ανάβετε το καντήλι για να βλέπετε καλά το δρόμο της επιστροφής στο Χριστό. Ανάβετε το καντήλι σας, για να φοβούνται τα «όντα του σκότους», που εργάζονται στα σκοτάδια και να μη σας πλησιάζουν.

Και η καλή μου Μητέρα, έλεγε: «…να κοίτα, όπως σιγά-σιγά καίγεται αυτό το λάδι στο καντήλι, έτσι και η ζωή μας, να διαβαίνει (ολοένα να λιγοστεύει) διατηρώντας τη φλόγα της αγάπης μας, για τον Χριστό».