Πήλινο θυμιατό χωρίς υάλωση
Πήλινο Θυμιατό για το σπίτι ή τον Ιερό Ναό.
Τι είναι το θυμίαμα και γιατί θυμιατίζουμε;
Είναι για το Χριστιανό ό,τι πιο εύκολο και όμορφο υπάρχει στην προσφορά του στο Θεό. Μαζί με το κερί και το καντήλι αποτελούν τα δώρα του προς το Χριστό μας όπως των τριών Μάγων. Γι’αυτό δεν πρέπει να λείπει από το σπίτι του Χριστιανού.
Με το θυμίαμα δείχνουμε την αφοσίωση και την υποταγή μας στο θείο θέλημα, αναγνωρίζοντας τη δύναμη του Θεού. Τον παρακαλούμε να δεχθή την προσευχή μας σαν ευωδία και όχι σαν την προσευχή του Κάιν που Τον εξόργισε. Γι’αυτό πρέπει να θυμιάζουμε και να έχουμε όσο το δυνατόν καθαρή καρδιά και καθαρό λογισμό.
Πότε θυμιάζουμε;
Το θυμιάτισμα στο σπίτι πρέπει να γίνεται δύο φορές, πρωί και βράδυ, ώρες προσευχής και ευχαριστίας, διότι το πρωί τον δοξάζουμε που πέρασε η νύκτα ειρηνικά και Τον παρακαλούμε να ευλογήσει και την ημέρα, ώστε να είναι και αυτή καλή και ειρηνική χωρίς τους πειρασμούς του Σατανά, ενώ το βράδυ προσευχόμενοι και πάλι Τον δοξάζουμε για όσα συνέβησαν την ημέρα και τον παρακαλούμε να μας φυλάξει την νύκτα.
Το λιβάνι το καίμε στα γνωστά ‘θυμιατήρια’, είτε πήλινα είτε μεταλλικά, και προσέχουμε να είναι από σωστά υλικά, γιατί στο Θεό πρέπει να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο.
Το θυμιατήρι συμβολίζει την Παναγία μας και τα κάρβουνα με το θυμίαμα το Χριστό μας, ο οποίος είναι το θείο πυρ και τον οποίο η Παναγία μας είχε μέσα Της, και η ευωδία είναι η χάρη Του που σκορπίζεται στον κόσμο και τον ευλογεί.
Πώς θυμιάζουμε;
Πρώτα λέμε την εξής Προσευχή:
Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου· ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή, εἰσάκουσόν με, Κύριε.
Θυμίαμά σοι προσφέρομεν, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πνευματικῆς· ὃ προσδεξάμενος εἰς τὸ ὑπερουράνιόν σου Θυσιαστήριον, ἀντικατάπεμψον ἡμῖν τὴν χάριν τοῦ Παναγίου σου Πνεύματος.
Αν θέλουμε παίρνουμε άνθη από επιτάφιο ή άνθη από την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως που μας δίνει ο ιερέας δενδρολίβανο ή από την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου τον βασιλικό ή και των Βαΐων τα βάγια τα ξεραίνουμε καλά, όχι στον ήλιο για μερικές ημέρες.
Αφού λοιπόν ξεραθούν καλά, τα τρίβουμε να γίνουν μικρά κομματάκια σαν τα όσπρια. Τα φυλάμε για όλο το χρόνο μέσα σε γυάλινο ή χάρτινο κουτί.
Αφού λοιπόν ετοιμάσαμε έτσι το λιβανιστήρι μας και έχουμε έτοιμα τα αποξηραμένα άνθη παίρνουμε με την τσιμπίδα μας μερικά και τα βάζουμε στο λιβανιστήρι. Κατόπιν ανάβουμε το καρβουνάκι μας φυσώντας το συνέχεια μέχρις ότου κοκκινίσει καλά, και το βάζουμε αναμμένο επάνω στα άνθη του λιβανιστηριού.
Έπειτα παίρνουμε ένα σπυρί μοσχολίβανο εάν είναι μεγάλο ή δυο τρία εάν τα σπυριά είναι μικρά. Βάζοντας τα επάνω στο αναμμένο καρβουνάκι το ένα σπυρί να λέμε ένας είναι ο Θεός. Αρχίζουμε λοιπόν να λιβανίζουμε πρώτα το εικονοστάσι με τις εικόνες και να λέμε στο Χριστό.
Κύριε ελέησον και ευλόγησαν τον οίκο τούτον ως αγαθός και ελεήμων Θεός. Μετά στην Παναγία και να λέμε Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς και προστάτεψε τους δούλους του υιού σου. Μετά τους Αγίους και να λέμε. Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών. Δόξα σοι ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού δόξα σοι.
Αφού τελειώσουμε με το εικονοστάσι και τις εικόνες πηγαίνουμε σε κάθε ένα δωμάτιο και επάνω από το κρεβάτι του κάθε ατόμου να σταυρώνουμε τρεις φορές με το λιβανιστήρι λέγοντας.
Κύριε ελέησον και ευλόγησαν τον δούλον σου (τάδε ….. ) ως αγαθός και ελεήμων Θεός. Επαναλαμβάνουμε τρεις φορές. Τελειώνοντας τα δωμάτια βγαίνουμε στην εξώπορτα, και σταυρώνουμε τρεις φορές με το λιβανιστήρι λέγοντας τρεις φορές.
Κύριε αποδίωξαν κάθε εχθρό ορατών και αόρατων και πολέμιων εκ του οίκου τούτου ως αγαθός και ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός.
Τέλος βγαίνοντας στην μπαλκονόπορτα για να αφήσουμε το λιβανιστήρι λέμε και εκεί σταυρώνοντας τρεις φορές με το λιβανιστήρι και λέγοντας τρεις φορές το Κύριε αποδίωξαν κάθε εχθρό και πολέμιον εκ του οίκου τούτου ως αγαθός και ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός.
Την στάχτη από το λιβανιστήρι την άλλη μέρα την βάζουμε σε μια χαρτοπετσέτα και την ρίχνουμε σε ένα τενεκέ και όταν μαζευτούν πολλά τα καίμε, και την στάκτη από τον τενεκέ την θάβουμε στον κήπο μας ή εάν δεν έχουμε κήπο όταν βρεθούμε στο ύπαιθρο.
Λιβανίζουμε έτσι κάθε πρωί (αλλά και οποιαδήποτε ώρα μέρα ή νύχτα μπορούμε να λιβανίζουμε) ούτως ώστε να μας έχει φυλαγμένους όλη μέρα ο Θεός η Παναγιά μας και οι Άγιοί μας.
Συμβολισμοί θυμιάματος
Το θυμιατήριο, που καίγονται τα κάρβουνα και τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την κοιλία της Θεοτόκου, η οποία δέχθηκε στα σπλάγχνα της σωματικώς την Θεότητα χωρίς να υποστή φθορά ή αλλοίωση.
Συμβολίζει την Προσευχή. Αυτήν που ανεβαίνει προς το Θεό, όπως το παράγωγο του θυμιάματος, ο ευωδιαστός καπνός.
Είναι η φανερή πορεία της ψυχής, με την προσδοκία αποδοχής της από το Θεό.
Συμβολίζει τις πύρινες γλώσσες πυρός της Πεντηκοστής.
Ο Θεός, «προσδεξάμενος αυτό εις το υπερουράνιο θυσιαστήριο», αντικαταπέμπει σε εμάς, «την χάριν του Παναγίου Πνεύματος».
Στην ώρα του θυμιάματος:
Κλίνουμε ευλαβώς την κεφαλή, ως δείγμα αποδοχής της θείας Χάριτος.
Η ευωδία του Μοσχοθυμιάματος, συμβολίζει την υμνολογία μας προς τα άνω, προς το Θεό.
Το ευχάριστο συναίσθημα που μας καταλαμβάνει, γεμίζει την καρδιά μας από θεία ευαρέστηση.
Τότε, μετατρέπει και εμάς σε «ευωδία Χριστού».
Το λατρευτικό αυτό μέσο δημιουργεί κατανυκτικό κλίμα προσευχής και ελκύει την αγιαστική χάρη του Θεού.
