«ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ»
Ἡ ἀγάπη εἶναι δύναμη ἀνυπολόγιστη, διότι αὐτή κινεῖ τόν οὐρανό καί τήν γῆ. Ὁ Θεός ἀπό ἀγάπη δημιούργησε τό σύμπαν καί τό διατηρεῖ μέ τήν Πρόνοιά του, καί ἀπό ἀγάπη κατέβηκε στήν γῆ ὡς ἄνθρωπος καί ἀπό τήν γῆ στόν ᾅδη γιά νά ἀνεβάση τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό. Στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐπίσης ἡ ἀγάπη κινεῖ καί παρακινεῖ τά πάντα. Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός στήν ἐνέργειά Του.
Ἡ ἀγάπη εἶναι οὐσιαστικά μία, διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, ἀγαπᾶ καί τούς ἀδελφούς του (Α’ Ἰωάν. δ, 21) καί ὅποιος ἀγαπᾶ «ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ» (Α’ Ἰωάν. γ, 18) τόν πλησίον του, φανερώνει ὅτι ὄντως ἀγαπᾶ καί τόν Θεό. Ὅποιος ἔχει καί προσφέρει ἀγάπη, αὐτός εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, διότι «ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι» (Γ’ Ἰωάν., 11). Ἡ ἀγάπη δίνει νόημα στήν ζωή μας, καί ὅποιος ἀγαπᾶ, ζεῖ ἀπό αὐτήν τήν ζωή τόν παράδεισο, διότι «ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ παράδεισος» (Ἀββᾶς Ἰσαάκ, Λόγ. OB’, σελ. 282). Ὅποιος ὅμως δέν ἔχει ἀγάπη, ζεῖ τήν κόλαση, διότι «ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν μένει ἐν τῷ θανάτῳ (Α΄ Ἰωάν. γ΄ 14).
Αὐτήν τήν διπλῆ ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί τόν πλησίον εἶχαν καί οἱ βιογραφούμενοι Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο καί αὐτή τούς ἐνέπνεε καί τούς ὠθοῦσε σέ ἀγῶνες πνευματικούς γιά τόν Θεόν καί θυσιαστική προσφορά καί διακονία πρός τόν πλησίον. Τόση μεγάλη ἦταν ἡ ἀγάπη τους γιά τόν Θεό, ὥστε ἐνδυνάμωνε τήν ἀσθενική τους φύση καί ξεπερνοῦσαν τήν φτώχειά τους, τίς δυσκολίες καί τά βάσανα τῆς πολύπαθης ζωῆς τους καί ἄντεξαν σέ πολέμους, σέ πεῖνες, σέ θανάτους, σέ στενοχώριες και κινδύνους. Ὅλα τά ὑπέμειναν ἀγόγγυστα καί δοξολογητικά μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ· δέν εἶχαν ψυχολογικά καί κρίσεις πανικοῦ, ὅπως πολλοί ἀπό τούς σημερινούς ἀνθρώπους μέ τίς πολλές ἀνέσεις. Ἦταν χαρούμενοι καί εἰρηνικοί μέσα στίς δυσκολίες τους, γιατί ἐνδυναμώνονταν μέ τήν διά τῆς προσευχῆς καί τῶν ἁγίων Μυστηρίων κοινωνίαν τους μέ τόν Θεό καί ἐνισχύονταν ἀπό τήν Χάριν Του καί μετέδιδαν αὐτήν τήν Χάριν καί τήν χαρά τους καί στούς ἄλλους καί αὐτά φθάνουν ἕως ἐμᾶς σήμρα ἀλλά καί στούς μεταγενεστέρους.
Αὐτοί, ἐνῶ ἦταν συνήθως πτωχοί καί ἐστερημένοι ὑλικῶν ἀγαθῶν, μοιράζονταν τόν ἄρτο τους μέ τούς πεινῶντες, ἐνῶ ἦταν θλιβόμενοι, παρηγοροῦσαν τούς ἄλλους καί ἐνῶ καταποντίζονταν ἀπό τίς δυσκολίες καί τούς κινδύνους, ἀνώρθωναν ἄλλους. Μέ λίγα λόγια ἔγιναν χαρά, ἀνάπαυση καί παρηγορία στόν πλησίον τους. Θυσιάστηκαν γιά νά βοηθήσουν ὑλικά καί πνευματικά τήν κάθε ψυχή πού εἶχε ἀνάγκη. Γι᾿ αὐτό καί ὁ μισθός τους πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί τό μνημόσυνό τους αἰώνιο ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΣΚΗΤΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
α’. π. Σοφιανός Τσαντσαρίδης
β’. Ιωάννης Παχουλίδης, ο ερημίτης
γ’. Σπυρίδων Μηνέττος, ο κοσμοκαλόγηρος
δ’. Κωνσταντίνος Μικρός, ο ευλαβής νεωκόρος
ε’. Μαρία Μιχαήλ
ς’. Κυριάκος, ο παράλυτος
ζ’. Παπα-Παναής Θεοδωρακόπουλος
η’. Αλεξάνδρα Σκόντζου
θ’. π. Γεώργιος Χαραλαμπίδης
ι’.π. Ευστάθιος Γιαννακίδης
ια’. Σοφία Παναγιωτίδου
ιβ’. π. Βασίλειος Πραβήτας
ιγ’. Λωξάνδρα Κωμοδρόμου
ιδ’. Ζωή Δεμιρτζιδάκη
ιε’. Θωμάς Γκαϊτατζής
ις’. Μυροφόρα Ευθυμίου
ιζ’. Μεταξία Ράππα
ιη’. π. Θωμάς Παπακυριάκος
ιθ’. Γεώργιος Νικολάου
κ’. Αργυρώ Στεφανάκη, η πολύαθλη
κα’. Παναγιώτης, Δήμητρα και Ιωσήφ
κβ’. π. Βασίλειος Ζαλακώστας
κγ’. π. Αθανάσιος Μπελαντώνας
κδ’. Θεοπίστη Οικονομίδου
